... Chwila ...
Ta chwila... ten moment...
Szybkie spojrzenie...
Uświadamiasz sobie jak wiele to znaczy
Pełny wewnętrznego blasku anioł
Ten onieśmielający czar, cudne oczy
Jesteś zgubiona
Jedna niepokojąca myśl tląca się w sercu
Nie dająca spokoju trwoga
Ty tutaj, on tam
Jego czas tak szybko przeminął
Jest jak cień
Zjawia się po czym znów znika
Raz jest, potem go nie ma
Jak cierń w sercu
Odczuwasz ból
Jego już nie ma
Pozostawił wyblakłe wspomnienia
Ty i on
Przyrzekł że na zawsze
Łamiąc obietnice, złamał serce
Przeminęła miłość, przeminął świat
Pozostało tylko jedno w pamięci
Ten pożegnalny uśmiech
Słowa wypowiedziane w pośpiechu
Kocham Cię
... MY ...
Jesteś małą istotą żyjącą we wszechświecie
Znaczysz coś, choć nie wiele
Dorastasz, zmieniasz się
Z każdym kolejnym dniem inaczej patrzysz na świat, na ludzi
A jednak nadal pozostajesz Sobą
Zmiana nie zachodzi tylko w Tobie
Zmienia się twoje otoczenie
Zmieniają się ludzie
Dojrzewasz
Jesteś sobą choć bardziej doświadczonym niż chwilę wcześniej
To nie my sami się zmieniamy
To świat nas zmienia.
Sama nie wierzę, że odważyłam się na publikację własnych "wierszy", ale chyba to był właśnie ten moment żeby je w końcu wyciągnąć z szuflady. Wiem, że dużo im brakuje, pisarką zresztą też nie jestem i nawet nie staram się na taką kreować. Refleksja w życiu jest potrzebna jak widać powyżej, można czasem coś kreatywnego stworzyć. Pozdrawiam wszystkich pisarzy/pisarki którzy tak jak ja czasem lubią popisać coś do szuflady. Życzę dużo weny i nie dajcie się szarej rzeczywistości, bo to ona tłamsi w nas te najbardziej twórcze odruchy.
W weekend powinien się ukazać jeszcze jeden post mojego autorstwa, a może nawet jakaś fotorelacja:) Więc do usłyszenia już wkrótce.
